[MEDEA] occidimus: aures pepulit hymenaeus meas.                                               ia³
uix ipsa tantum, uix adhuc credo malum.
hoc facere Iason potuit, erepto patre
patria atque regno sedibus solam exteris
deserere durus? merita contempsit mea                                                                      120
qui scelere flammas uiderat uinci et mare?
adeone credit omne consumptum nefas?

116-117 cf. Ovide her. 12,137-138 et 141 ut subito nostras Hymen cantatus ad aures | uenit […] | pertimui, nec adhuc tantum scelus esse putabam.
118-119 cf. Ovide her. 12,109 proditus est genitor, regnum patriamque reliqui.

incerta uecors mente non sana feror
partes in omnes; unde me ulcisci queam?
utinam esset illi frater! est coniunx: in hanc                                                               125
ferrum exigatur. hoc meis satis est malis?
si quod Pelasgae, si quod urbes barbarae
nouere facinus quod tuae ignorent manus,
nunc est parandum. scelera te hortentur tua
et cuncta redeant: inclitum regni decus                                                                      130
raptum et nefandae uirginis paruus comes
diuisus ense, funus ingestum patri
sparsumque ponto corpus et Peliae senis
decocta aeno membra: funestum impie
quam saepe fudi sanguinem – et nullum scelus                                                          135
irata feci: saeuit infelix amor.

123 cf. Ovide trag. frg. 2 Ribbeck3 ap. Sen. suas. 3,7 feror huc illuc, uae, plena deo

quid tamen Iason potuit, alieni arbitri
iurisque factus? debuit ferro obuium
offerre pectus – melius, a melius, dolor
furiose, loquere. si potest, uiuat meus,                                                                       140
ut fuit, Iason; si minus, uiuat tamen
memorque nostri muneri parcat meo.  
culpa est Creontis tota, qui sceptro impotens
coniugia soluit quique genetricem abstrahit
gnatis et arto pignore astrictam fidem                                                                        145
dirimit: petatur, solus hic poenas luat,
quas debet. alto cinere cumulabo domum;
uidebit atrum uerticem flammis agi
Malea longas nauibus flectens moras.

[NVTRIX] sile, obsecro, questusque secreto abditos                                                   150
manda dolori. grauia quisquis uulnera
patiente et aequo mutus animo pertulit,
referre potuit: ira quae tegitur nocet;
professa perdunt odia uindictae locum.

Cf. Sénèque Agam. 203-204 regina, frena temet et siste impetus | et quanta temptes cogita.
Sénèque Phaedr. 248-249 precor, furorem siste teque ipsa adiuua: | pars sanitatis uelle sanari fuit.
Sénèque ira 2,18,1 aliter iram debemus repellere, aliter compescere.

[ME] leuis est dolor, qui capere consilium potest                                                     155
et clepere sese: magna non latitant mala.
libet ire contra. [NVT.] siste furialem impetum,
alumna: uix te tacita defendit quies.
[ME]  Fortuna fortes metuit, ignauos premit.
[NVT.] tunc est probanda, si locum uirtus habet.                                                       160
[ME]  numquam potest non esse uirtuti locus.
[NVT.] spes nulla rebus monstrat adflictis uiam.
[ME]  qui nil potest sperare, desperet nihil.
[NVT.] abiere Colchi, coniugis nulla est fides
nihilque superest opibus e tantis tibi.                                                                          165
[ME]  Medea superest: hic mare et terras uides
ferrumque et ignes et deos et fulmina.
[NVT.] rex est timendus. [ME] rex meus fuerat pater.  
[NVT.] non metuis arma? [ME] sint licet terra edita.
[NVT.] moriere. [ME] cupio. [NVT.] profuge. [ME] paenituit fugae.                   170
[NVT.] Medea – [ME] fiam. [NVT.] mater es. [ME] cui sim uide.
[NVT.] profugere dubitas? [ME] fugiam, at ulciscar prius.
[NVT.] uindex sequetur. [ME] forsan inueniam moras.
[NVT.] compesce uerba, parce iam, demens, minis
animosque minue: tempori aptari decet.                                                                     175
[ME]  Fortuna opes auferre, non animum potest.

159 cf. Sénèque epist. 94,28 audentis fortuna iuuat [Virg. Aen. 10,284], piger ipse sibi opstat.
161 cf. Sénèque prou. 4,6 calamitas uirtutis occasio est.
163 cf. Sénèque epist. 5,7 desines… timere, si sperare desieris ; const. 9,2 haec effugit sapiens, qui nescit nec in spem nec in metum uiuere.
170 cf. Sénèque epist. 24,25 uir fortis ac sapiens non fugere debet e uita sed exire; 26,10 meditare mortem: qui hoc dicit meditari libertatem iubet ; et ante omnia ille quoque uitetur adfectus qui multos occupauit, libido moriendi ; 60,6 bene autem mori est effugere male uiuendi periculum.
175 cf. Sénèque uit. beat. 7,3,3 beata est ergo uita conueniens naturae suae, quae non aliter contingere potest quam si primum sana mens est et […] apta temporibus.
176 cf. Accius trag. 619-620 Ribbeck3 = 88-89 Dangel ap. Macr. Sat. 6,1,57 ⨯ – nam si a me regnum Fortuna atque opes | eripere quiuit, at uirtutem nec quiit ; Sénèque uit. beat. 26,3 sapientis quisquis abstulerit diuitias, omnia illi sua relinquet ; ben. 4,10,5 cum omnia illi deerunt, supererit animus.