Le “mime” d’Eumolpe à la fin du Satyricon

Pétrone 116,6-7 et 9 quoscumque homines in hac urbe uideritis, scitote in duas partes esse diuisos. nam aut captantur aut captant. […] (9.) adibitis – inquit – oppidum tamquam in pestilentia campos, in quibus nihil aliud est nisi cadauera quae lacerantur aut corui qui lacerant.

Pétrone 117,2 et 10 utinam quidem, <inquit>, sufficeret largior scaena, id est uestis humanior, instrumentum lautius, quod praeberet mendacio fidem. […] (10.) ne quid scaenae deesset…

Pétrone 117,4-5 quid ergo – inquit Eumolpe – cessamus mimum componere ? facite ergo me dominum, si negotiatio placet. […] (5.) tanquam legitimi gladiatores domino corpora animasque religiosissime adducimus.

Le thème des richesses

Cicéron Phil. 2,65 in eius igitur uiri copias cum se subito ingurgitasset, exsultabat gaudio persona de mimo, modo egens, repente diues. sed, ut est apud poetam nescio quem
              male parta male dilabuntur [Naevius inc. trag. (uel com.) 51 Ribbeck³].

Plaute 844 sed ad postremum nihil apparet: male partum male disperit.

Tite-Live 9,9,11 illi male partam uictoriam male perdiderunt.

Tacite hist. 1,66 is [sc. Fabius Valens] diu sordidus, repente diues mutationem fortunae male tegebat.

Sénèque epist. 114,6 non statim cum haec legeris hoc tibi occurret, hunc esse qui solutis tunicis in urbe semper incesserit (nam etiam cum absentis Caesaris partibus fungeretur, signum a discincto petebatur); hunc esse qui <in> tribunali, in rostris, in omni publico coetu sic apparuerit ut pallio uelaretur caput exclusis utrimque auribus, non aliter quam in mimo fugitiui diuites [Bψ, Berti : diuites fugitiui φ : diuitis uel diuite fugitiui Lipsius : fugitiui diuitis Ribbeck, Hense] solent?

Encolpe/Polyaenos et Chrysis

Pétrone 126 Chrysis ancilla Circes ad Polyaenum

• [Agamemnon] 9,673 εἴπ’ ἄγε μ’ ὦ πολύαιν’ Ὀδυσεῦ μέγα κῦδος Ἀχαιῶν
• [Nestor] 10,544 εἴπ’ ἄγε μ’ ὦ πολύαιν’ Ὀδυσεῦ μέγα κῦδος Ἀχαιῶν
• [Socos] 11,430 ὦ Ὀδυσεῦ πολύαινε δόλων ἆτ’ ἠδὲ πόνοιο
  • schol. Il. 11,430 p. 206 Erbse πολύαινε: πιστὸς ὁ ἐκ πολεμίων ἔπαινος. ἢ εἰρωνεύεται. ἢ παρὰ τὸ αἰνόν ἡ σύνθεσις. πολύαινε: μυθολόγε καὶ φλύαρε.
• [les Sirènes] 12,184 δεῦρ’ ἄγ’ ἰών, πολύαιν’ Ὀδυσεῦ, μέγα κῦδος Ἀχαιῶν

Pétrone 126,4-7 siue ergo nobis uendis quod peto, mercator paratus est, siue, quod humanius est, commodas, effice ut beneficium debeamus. (5.) nam quod seruum te et humilem fateris, accendis desiderium aestuantis. quaedam enim feminae sordibus calent, nec libidinem concitant, nisi aut seruos uiderint aut statores altius cinctos. (6.) harena aliquas accendit aut perfusus puluere mulio aut histrio scaenae ostentatione traductus. (7.) ex hac nota domina est mea; usque ab orchestra quattuordecim transilit, et in extrema plebe quaerit quod diligat.

Pétrone 126,8 itaque oratione blandissima plenus “rogo – inquam – numquid illa, quae me amat, tu es?” multum risit ancilla post tam frigidum schema.

Pétrone 126,10 uiderint matronae, quae flagellorum uestigia osculantur; ego etiam si ancilla sum, numquam tamen nisi in equestribus sedeo.

Ps. Acron ad Hor. sat. 1,10,76-77 Arbuscula quaedam mima fuit, quae cum sibilo uulgi eiceretur e theatro, placeret autem paucis equitibus, dixit “contenta sum his prudentibus, quamuis pauci uideantur esse fautores”. aliter: Arbuscula quaedam mima fuit quae placebat bonis potius quam plurimis. haec aliquando explosa a populo dixit hoc “equitum Romanorum plausu contenta sum”.

La première rencontre entre Polyaenos et Circé

Pétrone 126,13 nec diu morata dominam producit e latebris laterique meo applicat, mulierem omnibus simulacris emendatiorem.

Pétrone 127,5 haec ipsa cum diceret, tanta gratia conciliabat uocem loquentis, tam dulcis sonus pertemptatum mulcebat aëra, ut putares inter auras canere Sirenum concordiam.

Od. 12,158-159
Σειρήνων μὲν πρῶτον ἀνώγει θεσπεσιάων
φθόγγον ἀλεύασθαι καὶ λειμῶν’ ἀνθεμόεντα.

Od. 12,186-188
οὐ γάρ πώ τις τῇδε παρήλασε νηῒ μελαίνῃ,
πρίν γ’ ἡμέων μελίγηρυν ἀπὸ στομάτων ὄπ’ ἀκοῦσαι,  
ἀλλ’ ὅ γε τερψάμενος νεῖται καὶ πλείονα εἰδώς.

 

 

 

 

---

---