(1.) tum Hercules: “audi me – inquit – tu desine fatuari. uenisti huc, ubi mures ferrum rodunt. citius mihi uerum, ne tibi alogias excutiam.” et quo terribilior esset, tragicus fit et ait:

(2.) “exprome propere sede qua genitus cluas,
hoc ne peremptus stipite ad terram accidas:
haec claua reges saepe mactauit feros.
quid nunc profatu uocis incerto sonas?
quae patria, quae gens mobile eduxit caput?
edissere. equidem regna tergemini petens
longinqua regis, unde ab Hesperio mari
Inachiam ad urbem nobile aduexi pecus,
uidi duobus imminens fluuiis iugum,
quod Phoebus ortu semper obuerso uidet,
ubi Rhodanus ingens amne praerapido fluit
Ararque, dubitans quo suos cursus agat,
tacitus quietis adluit ripas uadis.
estne illa tellus spiritus altrix tui?”

v.2: cf. Herc. f. 1296 hoc en peremptus spiculo cecidit puer.
v.3: cf. Herc. f. 922-924 … uictima haut ulla amplior | potest magisque opima mactari Ioui, | quam rex iniquus.
v.3: cf. Herc. f. 518-519 impiam regis feri [sc. Lycos] | compesce dextram!
v.11-13: Herc. f. 711-716 a fonte discors manat hinc uno latex, | alter quieto similis (hunc iurant dei) | tacente sacram deuehens fluuio Styga; | at hic tumultu rapitur ingenti ferox | et saxa fluctu uoluit Acheron inuius | renauigari.
v.13: Herc. f. 680 placido quieta labitur Lethe uado.

(3.) haec satis animose et fortiter. nihilo minus mentis suae non est et timet μωροῦ πληγήν. Claudius, ut uidit uirum ualentem, oblitus nugarum, intellexit neminem Romae sibi parem fuisse, illic non habere se idem gratiae: gallum in suo sterquilino plurimum posse. (4.) itaque, quantum intellegi potuit, haec uisus est dicere: “ego te, fortissime deorum Hercule, speraui mihi adfuturum apud alios, et si qui a me notorem petisset, te fui nominaturus, qui me optime nosti. nam, si memoria repetis, ego eram qui tibi ante templum tuum ius dicebam totis diebus mense Iulio et Augusto. (5.) tu scis quantum illic miseriarum contulerim, cum causidicos audirem diem et noctem. in quod si incidisses, ualde fortis licet tibi uidearis, maluisses cloacas Augeae purgare: multo plus ego stercoris exhausi. sed quoniam uolo *”.

L’iconographie d’Hercule “lyonnais”

Cf. Joëlle Burnouf, Catherine Bellon, Jean-Michel Martin et al. , Les textes antiques sur la fondation et sur la topographie de Lugdunum, in : Christian Goudineau éd., Aux origines de Lyon, Lyon 2016.

Pierre Flobert, "Lugudunum: une étymologie gauloise de l'empereur Claude (Sen. Apoc. VII,2, v. 9-10)", REL 46 (1968), 264-280 = Id., Grammaire comparée et variété du latin, Genève 2014, 566-581.