P.Vindob. inv. L 103 (Πª) et le texte de l’Andrienne
↓ III Andr. 513-521 IV Andr. 539-554 ↓
→ II Andr. 489-499 I Andr. 573-582 →
ll.8-9 interl. ΔΙΗΠΙΛΗΟΣ : δι’ ἐλλίψεως (cf. Donat. Andr. 496 et deest es: apta ἔλλειψις irascenti) ; διαπειληκώς (K. McNamee, Annotations in Greek and Latin Texts from Egypt, New Haven 2007 : 490 n° 2933.1 « “in a violently threatening manner”, explaining how the line should be delivered ») ; διηπ(ε)ιλη(κ)ώς (J. Soubiran, «Une glose grecque sur un papyrus de Térence. [P.Vindob. L 103]», Wiener Studien 104, 1991, 115-118)
La mise en page du ms. Paris, BNF, Latinus 7899 (IXe s. )
R.M. Danese, «Revisione del PVindob L 103 (Terenzio)», Studi Classici e Orientali 39, 1989, 133‒157.
P.Oxy. xxiv 2401
→ frg. a verso : 635-668 frg. b recto : 924-951 [952-956]→
↓ frg. a recto : 602-634 frg. b verso : 957-979 ↓
L’exitus suppositicius de l’Andrienne
Donat Andr. 978 tu Daue abi domum] hi uersus usque ad illum gnatam tibi meam Philumenam uxorem [Andr. 999a] negantur Terentii esse adeo, ut in plurimis exemplaribus bonis non inferantur tu Daue abi domum.
Eugraphius Andr. 976 post hunc uersus secuntur continentes illam sententiam quemadmodum itum est ad Chremetem, quemadmodum exoratus Charino promiserit filiam. sed hos tollendos esse uersus persuadet qui sequitur
|
exitus (vv. 977-981)
|
|
Pamphilus memini: atque adeo longumst illum me exspectare dum exeat.
sequere hac me: intus apŭd Glycerium nunc est. tu, Daue, abĭ domum,
propera, accerse hinc qui auferant. em quid stas? quid cessas? Dauos eo.
ne exspecteti’ dum exeant huc: intu’ despondebitur;
intu’ transigetur siquid est quod restet. Cantor plaudite!
|
|
exitus alter suppositicius (vv. 980a-1000a)
|
|
Pamphilus Charinus Chremes Davos
Pa. te expectabam: est de tua re quod agere ego tecum uolo.
operam dedi ne me esse oblitum dicas tuae gnatae alterae.
tibi me opinor inuenisse dignum te atque illa uirum. Cha. ah,
perii, Daue, de meo amore ac uita <nunc> sors tollitur.
Chr. non noua istaec mihi condicio est, si uoluissem, Pamphile.
Cha. occidi, Daue. Da. mane. Cha. perii. Chr. id quamobrem non uolui eloquar:
non idcirco quod eum omnino adfinem mihi nollem . . Cha. hem! Da tace.
Chr. sed amicitia nostra quae est a patribus nostris tradita
nobis, aliquam partem studui adauctam tradi liberis.
nunc cum copia ac fortuna utrique ut obsequerer dedit,
detur. Pa. bene factum. Da. adi atque age homini gratias. Cha. salue, Chremes,
amicorum meorum omnium mihi †agissime.
quod mihi non minus est gaudio quam id <quod uolo>
quod <abs te expecto et summo studio> abs te expeto:
me repperisse ut habitus antehac fui tibi.
Chr. animum, Charine, quod ad cumque applicaueris
studium exinde ut erit tute existimaberis.
id ita esse facere coniecturam ex me licet:
alienus abs te tamen quis tu esses noueram.
Cha. ita res est. Chr. gnatam tibi meam Philumenam
uxorem et dotis sex talenta spondeo.
|
|
P.Oxy. 2401 (vv. 977 ss.)
|
|
pa memini adq·a.[eo longum est illum me exspectare dum exeat
|
|
ch .[..]o.[
|
|
ch [
|
La lecture des textes théâtraux à l’école
Quintilien inst. 1,11,1-14 dandum aliquid comoedo quoque, dum eatenus qua pronuntiandi scientiam futurus orator desiderat. non enim puerum, quem in hoc instituimus, aut feminae uocis exilitate frangi uolo aut seniliter tremere. […] (4.) quod est igitur huius doctoris officium? in primis uitia si qua sunt oris emendet, ut expressa sint uerba, ut suis quaeque litterae sonis enuntientur. […] (12.) debet etiam docere comoedus quomodo narrandum, qua sit auctoritate suadendum, qua concitatione consurgat ira, qui flexus deceat miserationem: quod ita optime faciet si certos ex comoediis elegerit locos et ad hoc maxime idoneos, id est actionibus similes. (13.) idem autem non ad pronuntiandum modo utilissimi, uerum ad augendam quoque eloquentiam maxime accommodati erunt. (14.) et haec dum infirma aetas maiora non capiet.
BIBLIOGRAPHIE SÉLECTIVE F.R. NOCCHI, Tecniche teatrali e formazione dell'oratore in Quintiliano, Berlin 2013, 182-200. J. VELAZA, La historia del texto de Terencio en la Antigüedad, Barcelona 2007. B. VICTOR, «The Transmission of Terence», in: M. FONTAINE - A.C. SCAFURO (éds.), The Oxford Handbook of Greek and Roman Comedy, Oxford 2014: 699-715.
OpenEdition vous propose de citer ce billet de la manière suivante :
Alessandro Garcea (17 novembre 2017). L’histoire du texte de Térence à l’école. LL-HdT. Consulté le 7 septembre 2024 à l’adresse https://doi.org/10.58079/qzca