Archives par mot-clé : hermeneumata Celtis

La mise à jour du “canon” des auteurs lus à l’école

herm. Celt. 37a-39d Dickey

37a
ἀπίουσιν πρωτόσχολοι
eunt priores
πρὸς διδάσκαλον·
ad magistrum;
ἀναγινώσκουσιν
legunt
ἀνάγνωσιν
lectionem
περὶ Ἰλιάδος,
de Iliade
ἄλλη περὶ Ὀδυσσείας
aliam de Odyssia.
b
λαμβάνουσι τόπον
accipiunt locum
(παραίνεσιν,
(suasoriam,
ἀμφιβήτησιν,
controuersiam,
ἱστορίαν,
historiam,
κωμῳδίαν,
comoediam,
c
διηγήματα,
narrationes,
ἁπάσην φιλοπονίαν
omnem industriam
ῥητορείας,
orationis,
προφάσεις
causas,
τοῦ Ἰλιακοῦ πολέμου,
Troici belli,
d
πρόθεσιν
materiam
τῆς ἀναγορεύσεως,
recitationis,
ἀνάδοσιν·
redictationes;
38a
πράξεις τοῦ Κικέρωνος,
actiones Tullianas,
Οὐεργίλιον,
Maronem,
<…>,
Persium,
φωτίδιον,
Lucanum,
<…>,
b
δύο μάχη,
duo bella,
<…>,
Terentium,
Sallustium,
τρεῖς κωμῳδίας,
tres comoedias,
<…>,
Theocritum,
c
Thycydidem,
Demosthenem,
Hippocratem,
Xenophontem,
καὶ τοὺς Κυνικούς).
et Cynicos).
39a
τότε ἐπανέρχεται
tunc reuertitur
ἔκαστος,
quisque,
ἐν τῷ ἰδιῳ τόπῳ
in suo loco
καθέζουσιν.
considunt.
b
ἔκαστος ἀναγιγνώσκει
quisque legit
ἀνάγνωσιν
lectionem
αὐτῷ δεδειγμένην·
sibi subtraditam;
c
ἄλλος γράφει,
alter scribit,
ἄλλος ἠθοποιεῖ
alter meditatur.
είς τάξιν ἀναγορεούσιν
in ordinem recitant
ἕκαστος
quisque
κατὰ τὴν δύναμιν·
pro posse;
d
εἴ τις καλῶς
si quis bene
ἀναγόρευσεν,
recitauit,
ἐπαινεῖται·
laudatur;
εἴ τις κακῶς,
si quis male,
δέρεται.
coercetur